آیا خود واقعی‌تان را نشان می‌دهید؟
People-pgeasing در فارسی آن را به دگرخوشنودی ترجمه کردند و در تعریف آن این موارد به طور عامل به چشم می‌خورد -ماهیتی از وابستگی دارد- یک عادت قدرتمند که در فرد به وجود می‌آید؛ به جا آوردن خواسته‌های دیگران علی‌رغم میل درونی خویش؛ گفتن بلی در صورتی که جواب‌مان نه است و گفتن نه در صورتی که جواب‌مان بلی است؛ مقدم دانستن نیازهای دیگران بر نیازهای شخصی خودمان(به خاطر ترس)؛ قربانی شدن؛ خود فرورفتگی دایم؛ ناتوانی در تصمیم‌گیری؛ از دست دادن هویت خویشتن؛ همیشه مغلوب بودن؛ نیاز مفرط به تأیید دیگران؛ وابستگی به دیگران؛ ترس از شکست؛ وفاداری و صداقت انعطاف‌ناپذیر و خود سخت‌گیری.

فرد دگرخوشنود کیست؟

یک انسان ضعیف، برده و غلام دیگران، بله قربان‌‌گوی محض در محیط کار، کسی که خود را قربانی دیگران کرده و تمامیت خود را کم‌کم به مرحله فراموشی کامل سوق می‌دهد و علی‌رغم این همه خوبی ظاهری که دارد دایم سرگیجه و پراسترس در مقابل دیگران ظاهر می‌شود و همه از او توقع زیاد دارند. همیشه خود را با وجود تلاش‌ زیادی که می‌کند شکست‌خورده و مقصر می‌داند. درخلوت خویش عصبی و نسبت به خود پرخاشگر است. هرگز در تعارضات به خاطر ترس و عدم امنیت و تمایل افراطی برای خواباندن آن وارد مشاجره نمی‌شود و حق را شش دانگ به طرف مقابل می‌دهد. حتی در بحث‌های خصوصی به خاطر خوشنودی دیگران خود را سانسور می‌کند و هر قضاوتی را از دیگران درباره خودش می‌پذیرد و تصدیق می‌کند. این رفتارها از کجا ریشه می‌گیرد؟ سوابق افراد دگرخوشنود:
در پرونده تربیتی آن‌ها این نوع تربیت عمومی است. پدر و مادر این افراد از دوران کودکی به آن‌ها آموخته‌اند (آن هم به طور افراطی) خیلی باید در مقابل دیگران مواظب رفتارت باشی. یک طرفه به آن‌ها یاد دادند که خوشنودی پدر و مادر و عمو و خاله و ... یک ارزش بسیار والا به حساب می‌آید. چندین بار به خاطر ابراز عقیده‌شان نکوهش شدند و حتی تهدید شدند که دیگر حق ندارند این گونه فکر کنند. آن‌ها به کودکان‌شان یاد دادند که محبت و بخشش و ایثار و خودقربانی کردن و گذشت را یک معامله فرض نکنند. دیگران هر چه که هستند به خودشان مربوط است تو وظیفه داری که درگیر نشوی، کار خودت را بکن و در خدمت خوبی باش. همیشه تو باید کوتاه بیایی، تو باید گذشت کنی. آن‌ها فراموش کردند که فرزندشان هم به عنوان یک انسان برای خودش حق و حقوقی دارد. سال‌هاست که فرزند را دعوت به نوکری دیگران و فراموشی خود کرده‌اند: از وقت و انرژی و علم و همه چیز خود در مقابل دیگران دریغ نکن تا آن‌ها از تو راضی و خوشنود باشند از هیچ کس هم توقع تلافی نداشته باش.
والدین این گونه افراد از سال‌ها پیش بچه‌ها را متوجه عواقب دردناک ننوشتن تکالیف، کم گرفتن نمره، رفتار خشن در مدرسه و هزاران نهی دیگر کرده‌اند و تنها عامل بازدارنده را ترساندن آن‌ها می‌دانند. و بهترین عامل تشویق برای آن‌ها در رضایت بزرگ‌ترها معرفی شده است.
کودکان آن‌ها همیشه سعی می‌کردند یک چیز را از والدین خویش پنهان نگه دارند و آن راز بزرگ را همیشه با دلهره و نگرانی با خود داشته باشند تا مبادا برملا شود. آن راز این بود که تو نباید اشتباه کنی. نتیجه این‌گونه تربیت غلط منجر به آن می‌شود که فرد "دگرخوشنود" بار بیاید در تصورات وی این پیش‌فرض‌ها حک شده است.
من باید مورد قبول و دوست‌داشتنی باشم. نباید کاری کنم که دیگران ناراحت شوند. باید بیشتر کار کنم. اگر دیگران حقیقت را درباره من بدانند، دیگر مرا دوست نخواهند داشت. باید مواظب باشم طوری تصمیم بگیرم که مؤاخذه نشوم. هرگز نمی‌توانم به اندازه کافی آن‌ها را راضی نگه دارم. این که چقدر به من احترام می‌گذارند برایم خیلی اهمیت دارد. اگر من بیشتر کار کنم بیشتر مورد توجه و تشویق آن‌ها قرار می‌گیرم. همیشه این اصل را سرلوحه زندگی خود قرار می‌دهم که اول دیگری بعد خودم. تمام کارهای ریز و درشت درخواست شده را انجام می‌دهم. من چه کار دارم که ممکن است یک کار جور دیگر بهتر انجام شود من مأمورم و معذور و مطیع فرمان، باید همیشه مواظب موقعیت خود باشم.
اما با تمامی این محافظه‌کاری‌ها مثبت‌نمایی‌های افراطی برای دیگران خبر بدی برای افراد دگرخوشنود دارم و آن این است که شما متأسفانه بازنده‌اید. چرا؟ به خاطر آن‌که 1- خود و ارزش‌های والای‌ خودتان را فراموش کرده‌اید؛ 2- دایم در رنج حفظ موقعیت موجود هستید؛ 3- توقع دیگران را بالا می‌برید و دست آخر به شما نمره ده می‌دهند (تازه اگر خیلی منصف باشند)؛ 4- آن‌ها هیچ‌گاه با شما مشورت نخواهند کرد؛ 5- مثل یک توپ فوتبال هستید و آن‌ها به دنبال گل زدن هستند نه ارزش توپ.
پس اگر شما جزو این گروه هستید، این تغییر نگرش‌ها را در خود به وجود آورید.

به جای خود قربانی شدن عقلانی رفتار کنید:

ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » علی ( شنبه 89/6/27 :: ساعت 2:32 عصر )

چطور هر روز صبح را با اوقات خوش آغاز کنیم

باد کوه ها را می ساید و به تپه تبدیل می کند. آب صخره ها را ساییده و غارها را از آن حفر می کند. محرک های مختلف بر وضعیت روانی ما تاثیر می گذارند، گاهی تاثیر مثبت و گاهی هم منفی. حتی اگر در یک جزیره صحرایی هم که زندگی کنید، نسبت به این پدیده مصون نخواهید بود چون ممکن است سیل یا خشکی هر بار شما را به یک سمت ببرد.
نتیجه چنین تاثیراتی ممکن است چند دقیقه یا هفته ها طول بکشد. وقتی درگیر پروژه های طولانی مدت هستید مثل گرفتن مدرک دانشگاه یا شروع یک بیزنس تازه، حفظ انگیزه اهمیت بسیار زیادی دارد. چطور می توانید جلوی آن اتفاقات منفی را بگیرید که انرژیتان را هدر ندهند و روحیه تان را خراب نکنند؟
متداولترین توصیه ها در این زمینه معمولاً اثر ندارند. مثلاً تکرار کردن پیامهای دلگرم کننده با خودتان به ندرت احساسات استرس زایی که عمیقاً ریشه دوانده اند را قلع و قمع میکند. باور به نیروهای ماوراءطبیعه ممکن است ترستان را برای مدت کوتاهی از بین ببرد اما دیر یا زود واقعیت سخت تر از گذشته ظاهر می شود. گفتن این مطلب با خودتان که هر اتفاقی که برایتان می افتد نفعی در آن برایتان بوده، وقتی نبوده باشد، از نظر روانشناسی شدیداً مخرب است.
تفکر منطقی بهترن روش برای مطمئن کردن خودتان از این است که هر روز را با روحیه ای خوب آغاز کنید. وقتی اینکار را مداوماً انجام دهید، آرامش خاصی به شما خواهد داد، بازده کاریتان را افزایش می دهد و قدرت تاثیربخشیتان را تقویت می کند. آنچه که برای خوشبین بودن به آن نیاز دارید خواب و خیال نیست، کاملاً هم واقعی است. اگر بتوانید دیدگاه متوازنی به دنیا داشته باشید، بدبینی هیچوقت بر احساساتتان غلبه نمی کند.

ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » علی ( شنبه 89/6/27 :: ساعت 2:32 عصر )

راهکارهای تقویت اراده

ضعف اراده و نشانه های آن

قبل از اینکه وارد مبحث تقویت اراده بشیم و راهکارهای این مهارت رو بگیم، بهترِ خود واژه «اراده» روتعریف کنیم. اصولاً به تعداد روان شناسان، از هر واژه ای تعریف وجود داره، اما معنای عرفی «اراده» ، همون خواستن فوق العاده وجدی در بعضی لحظه های دشوار یا برهه های حساس زندگیه و
حالا که می خوایم از راه های تقویت اراده صحبت کنیم، خوبه که اول نشونه های ضعف اراده رو بشناسیم و بعد برای تقویت اون فکری بکنیم.

و اما نشونه های ضعف اراده

یکی از نشونه های ضعف اراده آدم، اینه که همیشه کارها شو به تأخیر می اندازه. بعضی ها رو دیدید؟ همیشه می گن از شنبه اینکار رو شروع می کنم. حالا این شنبه، کدوم شنبه ثبت شده در تاریخِ، خدا می دونه.
یکی دیگه از نشونه های آدم سست اراده اینه که نمی تونه به جا و به موقع تصمیم بگیره. همیشه تصمیماش رو با دو دلی و اکراه بیان می کنه؛ نظرش برای انجام دادن یا انجام ندادن یه کار همیشه پنجاه پنجاهه. وقتی می خواد تصمیم بگیره، به دهن دیگران نگاه می کنه؛ اگه تعداد موافقین بیشتر از مخالفین بود، اون کار رو انجام می ده؛ اگه برعکس بود، انجام نمی ده.
در همون مثال قبلی، یه نشونه دیگه از ضعف اراده رو می بینیم، و اون دهن بینی افراد بی اراده یا کم اراده است. این آدما زیاد تحت تأثیر دیگران قرار می گیرن و بیش از حد، از خودشون انعطاف نشون می دن.
یه چیز رو تا یادم نرفته بگم؛ نشونه هایی که گفتیم و می گیم، حتماً نباید همشون در یه آدم جمع بشن تا بگیم این آدم اراده ضعیفی داره. حتی وجود دو تا از این نشونه ها در ما، یه تلنگریه تا به فکر تقویت اراده بیفتیم.
و اما نشونه بعدی؛ آدمای کم اراده؛ اصولا کم صبر هم هستن. مثلاً یه کاری رو شروع می کنن و به محض اینکه کار، یه کم پیچیده می شه، اصلاً نمی تونن صبور باشن و بردباری کنن، تا پیچیدگی و سختی اون کار رو کم کم برطرف کنن، بلکه زود عصبانی می شن و حتی ممکنه از ادامه دادن اون کار، برای همیشه صرف نظر کنن.
خلاصه اینکه آدمایی که اراده شون ضعیفه، فکرشون با عملشون هماهنگ نیست؛ همیشه فکراشون ایدئاله، ولی وقتی وارد میدون عمل می شن و با واقعیت رو در رو می شن، نمی تونن فکر شونو عملی کنن. این جور آدما شب ها ، مخصوصاً وقتی زیاد چایی یا قهوه خوردن وخوابشون نمی بره، شروع می کنن به تهیه یه فهرست از کارهایی که روز بعد میخوان انجام بدن.توی این لیست ذهنی کارها مرتب و پشت سر هم ردیف شدن، که اگه همه اونا طبق برنامه انجام بشه؛ یه تغییر بزرگ اتفاق می افته؛ مثلاً یه تغییر بزرگ در دکوراسیون منزل، یه تغییر بزرگ در برنامه ریزی برای قبولی کنکور، یه تغییر بزرگ برای معدل الف شدن توی دانشگاه و خلاصه این فکر اگه، عملی بشه چی می شه!!.. حالا صبح شده و سپیده سر زده. آدمی که دیشب اون همه برنامه داشته، از خواب یبدار می شه. از اونجایی که طبق برنامه ریزی دیشب، ساعت هفت و نیم باید از خواب بیدار می شد وحالا ساعت نه وپنجاه دقیقه است، همین بهانه ای می شه برای اینکه اجرای برنامش رو به فردا موکول کنه، و دوباره فردا، به بهونه دیگه و عقب انداختن برنامه به پس فردا و... خلاصه اینکه چند روز که می گذره، اون لیست برنامه ها چون ذهنی بوده، خیلی زود فراموش می شه! آدم بی اراده هم همیشه در همون جایی که بوده و همون موقعیتی که داشته، باقی می مونه.
آدمای بی اراده، اجازه می دن که زندگی شون تصادفی پیش بره، و هر شرایطی که در مسیر زندگی شون قرار می گیره، باهاش کنار می یان و تسلیم اون شرایط می شن؛ البته نه اینکه این جور آدما هیچ وقت هیچ آرزویی نداشته باشن یا نخوان که آدم مصممی باشن؛ بلکه چون خودشونو «باور» ندارن، به سادگی بی خیال آرزوهاشون می شن.
اگه تربیت ما این باور رو در ما ایجاد کرده باشه که هر چی در ذهنمون داریم می تونیم عملی کنیم، در اکثر موارد، همین طور هم خواهد شد. ولی متأسفانه خیلی ها چنین تربیت و باوری رو ندارن. (پس یادمون باشه که فرزندانمون رو با اصل خود باوری تربیت کنیم) ولی نباید ناامید بشیم. چون آموزه هایی برای خود باوری وجود داره. ما باید یاد بگیریم که چطور این باور رو در خودمون ایجاد کنیم و این کار با عمل به چند راهکار، شدنیه.

راه های ایجاد خود باوری

ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » علی ( شنبه 89/6/27 :: ساعت 2:32 عصر )

ضعف اعصاب

neurasthenia

اصطلاح "ضعف اعصاب" اولین ‌بار توسط "جورج میلر‌برد" روانپزشک و عصب ‌شناس آمریکایی در سال 1860 مطرح شد.

طبق نظرات وی علت ضعف اعصاب فرسودگی عصبی است که ناشی از تخلیه ی سلول عصبی از ذخیره مواد غذایی‌ اش است. این تخلیه بر اثر استرس ‌هایی چون کار اضافی ایجاد می ‌شود.

شکل بروز ضعف عصبی

این بیماری به دو صورت بروز می ‌کند:

* در یک نوع، ویژگی اصلی، شکایت از خستگی فزاینده پس از تلاش ذهنی است که اغلب همراه با کاهش نسبی در عملکرد شغلی یا توانایی مقابله در وظایف روزانه است. خستگی ‌پذیری روانی به طور مشخص، نوعی تهاجم ناخوشایند خاطرات، اشکال در تمرکز و ناکارایی تفکر تلقی می ‌شود.

* در نوع دیگر این اختلال، بیمار روی احساس ضعف جسمی یا بدنی و فرسودگی ناشی از کمترین فعالیت، تاکید می‌ کند که با دردها و ناراحتی عضلانی و ناتوانی در شل کردن آن ها همراه است.

ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » علی ( شنبه 89/6/27 :: ساعت 2:32 عصر )

تیک چیست؟

آیا تا به حال با افرادی مواجه شده اید که در صحبت کردن، مدام از کلمات یا واژه های بی جا و تکراری استفاده می کنند؟ یا در صحبت کردن خودتان با دیگران، آیا متوجه این موضوع شده اید که مرتب واژه ای را که به هیچ وجه نیاز به گفتن آن نیست، تکرار می کنید؟

استفاده از واژه هایی مانند: چیز، مثلاً، به قول معروف، در واقع، به اصطلاح و ... را می توان از جمله مواردی ذکر کرد که بارها در گفت و گوهای افراد شنیده می شوند. به کار بردن تکراری واژه ها در برخی موارد موجب واکنش های منفی افراد می شود؛ اما اغلب موارد، طرف گفت و گو توجه چندانی به آن نمی کند.

تکان دادن غیر ارادی پا، بازی کردن و کندن موهای سر و صورت و ... نیز از موارد «رفتاری» است که برخی افراد از خودشان می دهند.

بسیاری از والدین و مربیان تربیتی، از پاره ای رفتارهای «شکلک گونه» یا تکیه کلام های تکراری و به اصطلاح تیک در فرزندشان شکایت دارند و از این مساله ابراز نگرانی می کنند. باید گفت «تیک» نوعی پرش ناگهانی یا انقباض غیرارادی عصبی است که می تواند به صورت مزمن یا زودگذر در کلام یا رفتار ظاهر شود.

به طور کلی در هر دو شکل تیک کلامی و رفتاری، با انواع ساده و مرکب آن روبرو هستیم که مشخصه ی اصلی آن تکراری، کلیشه ای و ناموزون بودن آن است.

«تیک» ساده مدت کوتاهی به طول می انجامد و به ندرت بیش از یک ثانیه تداوم می یابد که در اغلب موارد بعد از چند هفته یا چند ماه خود به خود از بین می رود.

تیک های حرکتی در نوع ساه شامل: چشمک زدن، حرکات پرتابی کردن، بالا انداختن شانه و حرکت های شکلک گونه ی صورت و رفتارهایی چون قیافه گرفتن، رفتارهای آرایشی، خود زنی، گاز گرفتن خود، بالا پریدن، پا به زمین کوبیدن یا بوبیدن چیزی است.

تیک های آوایی هم در نوع ساده آن می تواند شامل: صاف کردن گلو، سرفه، بالا کشیدن بینی، خرناس و در نوع پیچیده شامل: بیان یک جمله یا یک تکه کلام یا یک ناسزا باشد.

رفتار تیک گونه بیشتر در بین کودکان شایع است، بررسی های انجام شده توسط انجمن روان شناسان آمریکا نشان می دهد که تقریبا سیزده درصد از پسران و یازده درصد از دختران به این عارضه دچار می شوند.

بر این اساس کودکان در سنین هفت تا یازده سالگی بیشترین میزان تیک را از خود نشان می دهند و این حالت ممکن است تا سنین میان سالی ادامه پیدا کند.

اگر چه هنور عواملی از قبیل نژاد، وضعیت اجتماعی و اقتصادی، در بروز و تشدید تیک ثابت نشده است، ولی بعض از محققین معتقدند این اختلال در نژاد قفقازی و شرقی شایع تر است.

در مواردی دیده شده که بعضی از مبتلایان، دارای سابقه خانوادگی یا فامیلی هستند، این موضوع نشان دهنده آن است که احتمالا یک عامل ژنتیک یا زیستی می تواند در بروز آن دخیل باشد.

ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » علی ( شنبه 89/6/27 :: ساعت 2:32 عصر )

تیک های عصبی

 تیک‌، یکی از شایع‌ ترین مشکلات روانی است که به گفته کارشناسان دلایل شیوع آن چندان مشخص نیست، ولی تخمین زده می‌ شود بین 5 تا 25 درصد کودکان در سنین مدرسه نیز نوعی از اختلال تیک را تجربه می ‌کنند.

تیک ‌ها حرکات غیرطبیعی ناگهانی، مکرر، سریع و هماهنگی هستند که معمولا به راحتی قابل تقلید هستند.

حرکات به‌ صورتی مشابه مکررا رخ می ‌دهند و بیمار قادر است به ‌صورتی ارادی برای مدتی کوتاه آن ها را مهار کند، اما این امر ممکن است سبب اضطراب بیمار شود.

تیک‌ ها در نتیجه فشار روانی تشدید می ‌شوند و حین فعالیت‌ های ارادی و تمرکز فکری کاهش یافته و در خواب از بین می‌ روند.

 دکتر علیرضا پیرخائفی، روان‌شناس و عضو هیئت علمی دانشگاه، تیک‌ ها را فعالیت‌ های حرکتی - صوتی می ‌داند که به ‌صورت ناگهانی اتفاق می‌ افتند و در آن، فرد توان مقاومت خود را از دست داده و ظاهرا مقابله با‌ آن هیچ فایده‌ای نخواهد داشت.

وی، پریدن گوشه‌ چشم، پرش در ناحیه ‌گردن و حرکات اضافه در شانه را از تیک ‌های حرکتی می ‌داند و در خصوص تیک ‌های صوتی ابراز می ‌کند، در این ‌گونه تیک‌ ها علاوه بر تکان‌ های عضلات، سیستم صوتی نیز(مانند صاف کردن گلو، خرخر کردن و بالا کشیدن بینی و …) درگیر می ‌شود.

تیک‌ هایی که به تازگی آغاز شده‌اند، اغلب نیاز به درمان ندارند.

توصیه مناسب به والدین و اطرافیان کودک مبتلا به تیک این است که توجهی به تیک ‌ها نداشته باشند، زیرا تمرکز روی تیک، باعث تشدید آن می‌ شود.

اکثر تیک‌ هایی که تازه آغاز شده‌اند، مسیر محدود و گذرایی دارند و به سمت اختلال جدی ‌تری پیش نمی ‌روند و حداکثر طی دوره‌های استرس ‌آور عود می‌ کنند. معدودی از تیک‌ ها بیشتر از یک ‌سال طول می ‌کشند.

ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » علی ( شنبه 89/6/27 :: ساعت 2:32 عصر )

 ‌کاری بهتر است یا ترس از بی‌ کاری؟

بررسی‌ های جدید روی افرادی که دائما نگران از دست دادن شغل‌ شان هستند نشان داده این افراد از نظر جسمی ضعیف ‌تر و آسیب ‌پذیرتر از سایرین هستند. جالب‌ تر این که علایم افسردگی در این افراد بیشتر از کسانی که واقعا کارشان را از دست داده ‌اند، وجود دارد. پژوهشگران دانشگاه میشیگان مطالعه‌ ای بزرگ روی افرادی با ملیت ‌های مختلف انجام داده ‌اند. در این تحقیق بیش از 1700 فرد بالغ 25 سال به بالا از نظر سلامت جسمی و روانی و نیز در مورد احساس امنیت شغلی مورد سوال قرار گرفتند. در ابتدا این افراد به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول سوالات را یک بار در سال 1986 و سپس در سال 1989 جواب دادند. گروه دوم سوالات را در سال‌های 1995 تا 2005 جواب دادند. نتایج این تحقیق نشان داد در هر دو گروه کسانی که ترس از دست دادن شغل‌ شان را دارند شدیدا در معرض ابتلا به افسردگی هستند. جالب آن که افرادی که شغل‌ شان را کاملا از دست دادند و پس از مصاحبه در جایی دیگر و در شغلی دیگر شروع به کار کردند از نظر روانی سالم ‌تر بودند.

حتی در یکی از این گروه‌ ها کسانی که نسبت به وضعیت شغلی خود احساس ناامنی می ‌کردند، نسبت به افراد سیگاری یا مبتلا به فشارخون بالا بیشتر در معرض ابتلا به بیماری‌ های مختلف هستند. دکتر سارا بورگارد، استاد یک مرکز تحقیقاتی در آمریکا می‌ گوید: "آثار سوء اشتغال ذهنی دائم با ترس از دست دادن کار به مراتب بیشتر از خود بی کاری است."

وی می ‌گوید: "تحقیقات و مطالعات زیادی در مورد بی‌ کاری صورت گرفته اما کمتر کسی به آثار مخرب نگرانی از بی ‌کاری پرداخته است، حال آن که با توجه به شیوه ی اخراج ‌ها و تغییر شکل و رویه در بیشتر صنایع و کم شدن طول عمر اشتغال، بیشتر مسایل و مشکلات به علت احساس نگرانی ناشی از نداشتن امنیت شغلی است." در این بررسی برای محاسبه میزان نگرانی افراد سوالی مطرح شد که اگر در این کار بمانی چه ‌قدر ممکن است تا دو سال دیگر هم در همین شغل باشی؟ 18 درصد از افراد اعلام کردند که نسبت به وضعیت کاری خود احساس نا امنی می‌ کنند. همچنین 5 درصد در اولین برآورد و 3 درصد در دومین برآورد احساس نگرانی و دلواپسی از دست دادن کارشان را اعلام کردند. طبق آمار کارگران آمریکایی به دلیل درآمد خوب، بیمه ‌درمانی و حقوق بازنشستگی کافی از کار خود رضایت دارند بنابراین تعجب‌آور نیست که حتی فکر از دست دادن شغل، خسارت‌ های جسمی و روانی زیادی به بار بیاورد. دکتر بورگارد معتقد است در شرایط افزایش نا امنی شغلی، باید تلاشی آگاهانه برای زندگی کردن با شیوه‌های سالم صورت داد. مثلا به درست غذا خوردن عادت پیدا کرد، ورزش کرد، با دکتر در تماس بود و کلا از هر تکنولوژی جدیدی در زمینه کاهش استرس استفاده کرد.

ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » علی ( شنبه 89/6/27 :: ساعت 2:32 عصر )

روش های مقابله با اضطراب

امروزه اضطراب و دلواپسی برای میلیون ها انسان به صورت مشکلی غیر قابل حل و خسته کننده در آمده است ، ولی باید در نظر داشت که نگرانی ها همه مخرب نیستند و به کمک یک برنامه ریزی دقیق می توان آنها را از بین برد .

نگرانی مفرط یا به عبارت دیگر – دلشوره – یک بیماری روحی است که باعث می شود سلامتی جسمی به خطر بیفتد . نگرانی ها اغلب نتیجه تعبیر نادرست افراد از حقیقت است .

ما می توانیم روح حقیقت گرایی و واقع بینی را به طرق مختلف در خودمان تقویت کنیم . روان شناسان چنین معتقدند که : « هیچ وقت در خلوت خویش نباید به اضطراب و نگرانی فکر کرد! »

درباره نحوه مبارزه با اضطراب و نگرانی روشهای مختلفی ذکر کرده اند ، در اینجا شما را با برخی از این روش ها آشنا می سازیم :

ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » علی ( شنبه 89/6/27 :: ساعت 2:32 عصر )

عوارض عصبانیت و روشهای کنترل آن

مشکلات جسمانی
وقتی عصبانیت طولانی می شود . تغییرات شیمیایی در بدن همچنان ادامه می یابد و موجب خستگی جسم می گردد و می تواند مشکلات  متعددی برای سلامتی فرد  به وجود آورد .
مشکلات کوتاه مدت عبارت اند از :

- سر درد

- دل  درد

- بی خوابی ( مشکل به خواب رفتن یا بیدار شدن در طی شب )

-  افزایش اضطراب  و احساس  نگرانی و تشویش

- صدمه دیدن در اثر درگیری ، یا انجام عملی مانند مشت زدن به دیوار یا پنجره

مشکلات دراز مدت عبارت اند از :
- سکته مغزی
- حمله قلبی

ابتلا به افسردگی که حتی احتمال دارد منتهی به تلاش برای خودکشی شود.

استفاده از نوشیدنی و سیگار برای آرام شدن و خلاص شدن از کلیه مشکلات به وجود آمده .

برخی از این شرایط می تواند باعث مرگ فرد شود ، اما در هر حال هر یک از آنها توانایی شاد بودن و سالم بودن را تحت تأثیر قرار می دهند .

هر روز اتفاقاتی رخ می دهند که موجب عصبانیت ما می شوند، بنابراین از عصبی شدن نمی توان اجتناب کرد ، اما می توان راه هایی را برای  بروز آن به شیوه های صحیح برگزید . به یاد داشته باشید که بدرفتاری با خود یا دیگری به هیچ وجه برخورد مناسبی نیست . مواردی مؤثر است که به حل مشکل کمک می کند یا برخورد صحیح  با عصبانیت را ایجاد می نماید . روش مقابله یا عصبانیت تنها به انتخاب شما بستگی دارد و دیگران هرگز مقصر نیستند .

سه روش که ممکن است به برخورد مؤثر با عصبانیت کمک کند
1- عصبی شدن
قبول داشته باشید که این حس طبیعی است ؛ زیرا معتقدید که رفتار مناسبی با شما صورت نگرفته است یا به همین طریق  تهدید شده اید .

 2- بررسی علت واقعی عصبانیت
چه کسی ، چرا یا چه چیزی موجب عصبی شدن شما شده است . اولین باری که دچار این حس شده اید به خاطر آورید. آیا به خاطر ترس از چیزی بوده یا  احساساتتان جریحه دار شده است ؟
آیا علت عصبانیت شما تا اندازه ای به خاطر مسئله ای بوده که مدتها قبل اتفاق افتاده است ؟ ( مثلاٌ در کودکی )

ادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » علی ( شنبه 89/6/27 :: ساعت 2:32 عصر )

هفت راه کاشتن بذرآرامش و سعادت درذهن

قانون1: بیائید ذهنمان را سرشار از فکر آرامش، شجاعت، سلامتی و امید کنیم زیرا زندگی ما همان چیزی است که ذهنمان می سازد.

قانون 2: بیائید حتی با دشمنان حتیٌ الامکان درگیر نشویم ، زیرا این کار بیشتر از آن که آنها را آزرده خاطر کند، از ما نیرو می گیرد.بیائید حتی یک دقیقه را هم صرف فکر درباره کسانی که دوست نداریم نکنیم.

قانون 3: الف- به جای نگرانی درباره ناسپاسی، انتظار ناسپاسی داشته باشیم. یادمان باشد که حضرت مسیح فقط در یک روز ده آدم جذامی را شفا داد وفقط یک نفر از او تشکر کرد.

ب- یادمان باشد که تنها راه دست یافتن به خوشحالی وسعادت، انتظار تشکر از دیگران نیست، بلکه بخشش را باید به خاطر شادی بخشش دوست داشت.

د- یادمان باشد که سپاسگزاری را باید همچون بذری کاشت بنابراین اگردوست داریم، فرزندانمان آدمهای شکرگزاری بار بیایند، باید این صفت را به آنها بیاموزیم.

قانون4: همیشه چیزهایی را که باید شکرشان را به جا بیاورید بشمارید، نه مشکلاتتان را.

قانون 5: از دیگران تقلید کورکورانه نکنیم. خودمان را بشناسیم وخودمان باشیم زیرا حسادت یعنی جهل و تقلید یعنی خودکشی.

قانون 6: وقتی تقدیر به دستمان یک لیمو ترش میدهد، از آن شربت درست کنیم.

قانون 7: با اندکی شاد کردن دیگران، اندوه خود را از یاد ببریم. وقتی به دیگران نیکی می کنید به خود نیکی کرده اید.

دیل کارنگی